HBSC magazine

19 “Ik heb echt het gevoel dat wij die verande- rende generatie zijn; alles is uitgesteld tot ons en nu moeten wij maar aan de slag. Op alle vlakken: klimaat, gender, huizenmarkt... Er is steeds minder tijd om heel veel te veranderen en hoe langer we wachten, hoe meer we in één keer moeten veranderen. En dat is bijna onmogelijk. Wij voelen dit allemaal het meest.” MEISJES HEBBEN HET ZWAARDER Jongeren herkennen het beeld dat meisjes het op veel vlakken zwaarder hebben dan jongens. Zo worden zij volgens jongeren thuis geconfronteerd met andere verwachtingen dan jongens. Ouders van jongens zouden bijvoorbeeld minder letten op hoe hun kinderen presteren dan ouders van meisjes. Ook op school en in de maatschappij zien de jongeren duidelijk de ongelijkheid tussen jongens en meisjes: “Docenten zeggen vaak dat meisjes harder werken dan jongens op school. Maar jongens kunnen sneller aan een baan komen dan meisjes, dus die hoeven ook minder te doen. Meiden moeten harder werken op school omdat ze later ook harder moeten werken om een baan te vinden.” Jongeren denken dat de coronacrisis meisjes mogelijk harder heeft geraakt omdat zij gevoeliger zijn en meer behoefte hebben aan sociaal contact. Waar jongens vaak meer gingen gamen en ‘een soort buffer online’ hadden door contact met anderen via het gamen, zaten meisjes vaker op sociale media. Dat werkt juist niet als een buffer, want op sociale media geldt een sterke vergelijkingsdrang en worden juist meisjes meer beoordeeld. HOE NU VERDER? Als aan jongeren gevraagd wordt wat er nu moet gebeuren om de gezondheid en het welzijn van hun generatie te verbeteren, staat het verminderen van de schooldruk met stip op nummer één. Jongeren realiseren zich dat dit lastig is, maar ‘het móet’. Bijvoorbeeld door een cultuurverandering op scholen: het belang van toetsen moet kleiner worden, leerlingen moeten niet meer in een te hoog schoolniveau geplaatst worden, belangrijke keuzes (zoals schoolniveau en vakkenpakket) moeten pas later gemaakt worden en jongeren willen lessen over welzijn en een betere loopbaanoriëntatie. Maar ook ouders moeten minder druk uitoefenen. Een groepje leerlingen stelde voor dat niet alleen jongeren, maar ook hun ouders voorlichting moeten krijgen over de mentale gezondheid en emotionele ontwikkeling van jongeren: “Ik denk dat ouders best wel een vertekend beeld hebben van wat succes is en wat het kind gelukkig maakt, want waarschijnlijk maakt dat succes het kind helemaal niet gelukkig.” Centraal in de antwoorden van jongeren staat verder dat zij willen dat er naar hen geluisterd wordt. Bijvoorbeeld op school, als het gaat over de gewenste cultuurverandering rondom prestatiedruk. Maar ook in de maatschappij en in de politiek, als het bijvoorbeeld gaat over de toegang tot mentale zorg en andere grote vraagstukken, zoals de klimaatcrisis.